Yeni X100VI hakkında detaylı bilgi almak için ürün danışmanlarımız ile İletişim Formu ya da Whatsapp aracılığıyla iletişime geçebilirsiniz.

Yazar: Emin Özmen

Her adımda karın sesini duyarak büyüdüm. On sekiz yaşıma kadar her gün saatlerce yürüdüm. Türkiye'nin orta kesiminde dağlarla çevrili yüksek rakımlı bir şehir olan Sivas'ta doğdum ve büyüdüm. Orada kışlar uzun ve dondurucudur, bazen -30 derecede okula gitmek zorunda kaldığımı hatırlıyorum, her şey aylarca buzluydu. 

Doğduğum şehir dağlarla çevriliydi ve hep dağların ardında ne olduğunu görmek istemişimdir. 

Kendimi şanslı hissediyorum, çünkü fotoğrafçılığı ya da sadece kamerayı beni farklı yerlere götürecek, başkalarının hayatına bakacak ve keşfedecek bir araç olarak görebildim!

Farklı insanlarla tanışmak, onların hikayelerini dinlemek ve öğrenmek... Kendi iç dünyamdan sıyrılmak, merakla dışarı çıkmak; saatlerce, günlerce, haftalarca yürümek... Benim için "yolda olmak" çok şey ifade ediyor. Nasıl olduğu çok önemli değil, sadece bir şekilde yolda olmak. Başka türlü bir hayat düşünemiyorum.

20 yıldır bu yollardayım. Bu kez Türkiye'nin doğusuna, Ermenistan ve İran sınırlarına seyahat ediyorum. Bazı şehirler ve antik yerler de ajandamdaydı ama özellikle kırsal bölgeleri ve oradaki insanların yaşam tarzını görmek istedim.

Yaklaşık on yıldan beri Fujifilm fotoğraf makinelerini kullanıyorum. İlk Fujifilim makinem X100S idi ve o makineyi elime aldığımda doğrudan aşık olduğumu hatırlıyorum. İlk olarak boyutu nedeniyle, çok küçük bir fotoğraf makinesi olduğu için cebinize bile kolayca girebilir. Ayrıca çok güzel bir retro tasarıma sahip. Çok küçük bir parmak hareketiyle her şey çok kolay ve mümkün.

Büyük kameralar kullanmayı sevmiyorum, kilolarca ağırlık taşımak istemiyorum, yıllarca o kameraları kullandığımı da biliyorum. Hafif olmak ve özgür hissetmek istiyorum. Ayrıca sessiz ve hızlı bir makine, kimseyi rahatsız etmiyor. Batı fotoğrafçılığında bu tanım çok kullanıldığı için ben genelde "duvardaki sinek" oluyorum diyelim.

Daha sonra X100T, X100F, X100V kullandım. Arşivimin büyük bir kısmını bu makineler ile fotoğrafladığımı net bir şekilde söyleyebilirim. Sokaklarda ışık ve gölgelerle oynadım ya da bazen sadece günlük hayatımı fotoğrafladım. Sosyal konular, protestolar, çatışmalar, doğal afetler, toplantılar gibi tarihi olaylara tanıklık ettim... Afrika'dan Avrupa'ya, Asya'dan Amerika'ya; bu kameralar son on yıl boyunca seyahatlerime eşlik etti.

Sonuç her zaman tatmin ediciydi! Bu görüntüleri dergilerde, kitaplarda yayınlayabiliyor, büyük baskılar yapabiliyor ve bir müze ya da galeri duvarına asabiliyordum. İşte bu yüzden yıllarca aynı ekipmanı kullanmaya devam ettim, ancak her seferinde yeni çıkan modellerle yükselttim. Ve biz arkadaş olduk!

Şimdi son sürümü test ediyorum;X100VI. 
Ve bu sürümde birçok şeyi geliştirdiklerini görüyorum. Benim için en iyi şey bu fotoğraf makinesinin artık 40 megapiksel olması. Bu görüntüleri büyük baskılar halinde düşündüğümde bu büyük bir avantaj.